надрэ́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
надрэ́чны |
надрэ́чная |
надрэ́чнае |
надрэ́чныя |
| Р. |
надрэ́чнага |
надрэ́чнай
надрэ́чнае |
надрэ́чнага |
надрэ́чных |
| Д. |
надрэ́чнаму |
надрэ́чнай |
надрэ́чнаму |
надрэ́чным |
| В. |
надрэ́чны (неадуш.)
надрэ́чнага (адуш.) |
надрэ́чную |
надрэ́чнае |
надрэ́чныя (неадуш.)
надрэ́чных (адуш.) |
| Т. |
надрэ́чным |
надрэ́чнай
надрэ́чнаю |
надрэ́чным |
надрэ́чнымі |
| М. |
надрэ́чным |
надрэ́чнай |
надрэ́чным |
надрэ́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надрэ́чны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца, размяшчаецца каля ракі. Надрэчны бор. Надрэчны бульвар. □ Сцежка ў вёску бяжыць, пятляе паміж надрэчных кустоў. Брыль. // Які жыве каля ракі. Надрэчныя жыхары выбіраліся з сваіх кватэр на больш высокія месцы. Шахавец. // Які бывае над ракой. Надрэчны халадок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.
1. што. Сагрэць чым‑н. гарачым і вільготным. Прыпарыць нарыў. Прыпарыць нагу.
2. Моцна прыпячы. Ёй [расе] шаптаў лазовы куст надрэчны: «Што блішчыш?.. Твой лёс недаўгавечны, Ледзьве сонца горача прыпарыць, Знікнеш ты, празрыстая, ў абшары...» Ляпёшкін. / у безас. ужыв. Прайшлі дажджы, прыпарыла. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)