Verbum

анлайнавы слоўнік

надро́бка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надро́бка ж.

1. надвя́зка;

2. наста́вка, надде́лка;

1, 2 см. надрабі́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надро́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. надрабіць ¹.

2. Прыробленая, надвязаная да чаго‑н. частка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надрабі́ць¹, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак., што.

Падоўжыць, павялічыць вязаннем што-н.

Н. панчоху.

|| незак. надрабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. надро́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наде́лка ж., спец.

1. (действие) прыро́бліванне, -ння ср., надро́бліванне, -ння ср.; см. наде́лать²;

2. (предмет) прыро́бка, -кі ж., надро́бка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надвя́зка ж.

1. (действие) надвя́зка, -кі ж., надвя́званне, -ння ср.;

2. надвя́званне, -ння ср.; надрабля́нне, -ння ср.; см. надвя́зывать;

3. (надвязанная часть) надвя́зка, -кі ж.; надро́бка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)