надрадко́вы, -ая, -ае.

Які знаходзіцца, змешчаны над радком.

Н. знак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надрадко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. надрадко́вы надрадко́вая надрадко́вае надрадко́выя
Р. надрадко́вага надрадко́вай
надрадко́вае		 надрадко́вага надрадко́вых
Д. надрадко́ваму надрадко́вай надрадко́ваму надрадко́вым
В. надрадко́вы (неадуш.)
надрадко́вага (адуш.)		 надрадко́вую надрадко́вае надрадко́выя (неадуш.)
надрадко́вых (адуш.)
Т. надрадко́вым надрадко́вай
надрадко́ваю		 надрадко́вым надрадко́вымі
М. надрадко́вым надрадко́вай надрадко́вым надрадко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надрадко́вы надстро́чный;

~выя зна́кі — надстро́чные зна́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надрадко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, змешчаны над радком. Надрадковыя знакі. Надрадковы запіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́страф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Надрадковы знак у выглядзе коскі (’), напр., у напісанні слова «надвор’е».

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апо́страф, ‑а, м.

Надрадковы знак у выглядзе коскі.

[Грэч. apostrophos — звернуты ўбок, назад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надстро́чный надрадко́вы;

надстро́чные зна́ки надрадко́выя зна́кі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыякрыты́чны, -ая, -ае.

У выразе: дыякрытычны знак — надрадковы ці падрадковы знак у літары (у некаторых алфавітах — побач з літарай), які ўдакладняе гучанне, напр., значок кароткасці над літарамі «ў» або «й».

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ці́тла, -а, мн. -ы, -аў, н.

У сярэдневяковай пісьменнасці: надрадковы знак у выглядзе ламанай рыскі над словамі, напісанымі скарочана, або над літарамі, калі яны абазначалі лічбу.

|| прым. ці́тлавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ці́тла, ‑ы, ж.

У сярэдневяковай пісьменнасці Русі і Грэцыі — надрадковы знак у выглядзе ламанай рыскі, які ставіўся над словамі, напісанымі скарочана, або над літарамі, калі яны мелі лічбавае значэнне.

[Ад грэч. títlos — надпіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)