надпі́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. надпі́л
Р. надпі́лу
Д. надпі́лу
В. надпі́л
Т. надпі́лам
М. надпі́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надпі́л, -лу м. (надрез) надпи́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надпі́л, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. надпілаваць.

2. Надрэз, зроблены пілой або напільнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надпи́л м., спец.

1. (действие) надпіло́ўванне, -ння ср.;

2. (надрез) надпі́л, -лу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)