надо́мніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
надо́мніцкі |
надо́мніцкая |
надо́мніцкае |
надо́мніцкія |
| Р. |
надо́мніцкага |
надо́мніцкай
надо́мніцкае |
надо́мніцкага |
надо́мніцкіх |
| Д. |
надо́мніцкаму |
надо́мніцкай |
надо́мніцкаму |
надо́мніцкім |
| В. |
надо́мніцкі (неадуш.)
надо́мніцкага (адуш.) |
надо́мніцкую |
надо́мніцкае |
надо́мніцкія (неадуш.)
надо́мніцкіх (адуш.) |
| Т. |
надо́мніцкім |
надо́мніцкай
надо́мніцкаю |
надо́мніцкім |
надо́мніцкімі |
| М. |
надо́мніцкім |
надо́мніцкай |
надо́мніцкім |
надо́мніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
надо́мніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да надомніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надо́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Работнік, які выконвае даручаную яму працу дома згодна з дамовай, заключанай з прадпрыемствам.
|| ж. надо́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. надо́мніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)