надо́мніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. надо́мніца надо́мніцы
Р. надо́мніцы надо́мніц
Д. надо́мніцы надо́мніцам
В. надо́мніцу надо́мніц
Т. надо́мніцай
надо́мніцаю		 надо́мніцамі
М. надо́мніцы надо́мніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надо́мніца ж. надо́мница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надо́мніца, ‑ы, ж.

Жан. да надомнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надо́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік, які выконвае даручаную яму працу дома згодна з дамовай, заключанай з прадпрыемствам.

|| ж. надо́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. надо́мніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надо́мница надо́мніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)