надлу́баць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
надлу́баю |
надлу́баем |
| 2-я ас. |
надлу́баеш |
надлу́баеце |
| 3-я ас. |
надлу́бае |
надлу́баюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
надлу́баў |
надлу́балі |
| ж. |
надлу́бала |
| н. |
надлу́бала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
надлу́бай |
надлу́байце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
надлу́баўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
надлу́баць сов., обл. наколупа́ть, наковыря́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ На́даўб ’папярэчны брус, што злучае палазы ў санях, накладаецца на капылы’ (смарг., Шатал.), на́даубня ’тс’ (маст., Шатал.), на́доўбня ’тс’ (ТС), на́доўбень ’тс’ (ТС), надаўбні, на́далабы, надалабкі ’намарзні’ (Сл. ПЗБ), на́дабкі, на́дубкі, на́дулубкі ’вязкі ў санях’ (маларыт., Нар. сл.), «каланка ’доўгая планка, што накладваецца на капылы паралельна полазу (паверх вязаў)’ (Сцяц.), рус. надолба ’верхні прадольны брус у возе’. Усё да даўбиць (гл.), зыходныя формы надаўбиць, надолубиць, на́длубаць (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)