надку́сванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. надку́сванне
Р. надку́свання
Д. надку́сванню
В. надку́сванне
Т. надку́сваннем
М. надку́сванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надку́сванне ср. надку́сывание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надку́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. надкусваць — надкусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надкусі́ць, -кушу́, -ку́сіш, -ку́сіць; -ку́шаны; зак., што.

Пракусіць крыху або адкусіць частку чаго-н.

Н. яблык.

|| незак. надку́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. надку́сванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надку́сывание надку́сванне, -ння ср., наку́сванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)