надко́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Злучальная тканка, якая пакрывае паверхню касцей у чалавека і пазваночных жывёл.

Запаленне надкосніцы.

|| прым. надко́снічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надко́сніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. надко́сніца надко́сніцы
Р. надко́сніцы надко́сніц
Д. надко́сніцы надко́сніцам
В. надко́сніцу надко́сніцы
Т. надко́сніцай
надко́сніцаю		 надко́сніцамі
М. надко́сніцы надко́сніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надко́сніца ж., анат. надко́стница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надко́сніца, ‑ы, ж.

Злучальная тканка, якая пакрывае знадворную паверхню касцей у чалавека і пазваночных жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надко́стница анат. надко́сніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перыёст, ‑а, М ‑сце, м.

Спец. Надкосніца.

[Ад грэч. perí — вакол і ostéon — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)