надкле́йка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
надкле́йка |
надкле́йкі |
| Р. |
надкле́йкі |
надкле́ек |
| Д. |
надкле́йцы |
надкле́йкам |
| В. |
надкле́йку |
надкле́йкі |
| Т. |
надкле́йкай
надкле́йкаю |
надкле́йкамі |
| М. |
надкле́йцы |
надкле́йках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
надкле́йка ж., в разн. знач. надкле́йка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надкле́йка ж.
1. (действие) надкле́йка, -кі ж., надкле́йванне, -ння ср.;
2. (то, что надклеено) надкле́йка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надкле́йка, ‑і, ДМ ‑клейцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. надклеіць.
2. Тое, што надклеена.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)