надкапа́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надкапа́ю надкапа́ем
2-я ас. надкапа́еш надкапа́еце
3-я ас. надкапа́е надкапа́юць
Прошлы час
м. надкапа́ў надкапа́лі
ж. надкапа́ла
н. надкапа́ла
Загадны лад
2-я ас. надкапа́й надкапа́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час надкапа́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надкапа́ць сов. вы́рыть, вы́копать (частично)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надкапа́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак., што.

Крыху, часткова выкапаць. Надкапаць яму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надко́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да надкапаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надкапа́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надкапаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

над... (а таксама над’..., нада...), прыстаўка.

I. Ужываецца пры ўтварэнні дзеясловаў і вытворных ад іх слоў са значэннямі:

1. Павелічэнне, пашырэнне прадмета да пэўнай мяжы, нормы, напрыклад: надбудаваць, надтачыць, надставіць, надвязаць, надклеіць, надшыць.

2. Няпоўны ахоп прадмета дзеяннем, няпоўнае дзеянне, напрыклад: надкапаць, надпіць, надламаць, надпілаваць.

II. Ужываецца пры ўтварэнні назоўнікаў і прыметнікаў са значэннем больш высокага становішча, напрыклад: надброўе, надгартанны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)