надкале́ннік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
надкале́ннік |
надкале́ннікі |
| Р. |
надкале́нніка |
надкале́ннікаў |
| Д. |
надкале́нніку |
надкале́ннікам |
| В. |
надкале́ннік |
надкале́ннікі |
| Т. |
надкале́ннікам |
надкале́ннікамі |
| М. |
надкале́нніку |
надкале́нніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
надкале́ннік м., анат. надколе́нник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надкале́ннік, ‑а, м.
Спец. Надкаленная чашачка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надколе́нник анат. надкале́ннік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)