надкава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надкую́ надкуё́м
2-я ас. надкуе́ш надкуяце́
3-я ас. надкуе́ надкую́ць
Прошлы час
м. надкава́ў надкава́лі
ж. надкава́ла
н. надкава́ла
Загадны лад
2-я ас. надку́й надку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час надкава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надкава́ць сов. надкова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; ‑куём, ‑куяце; зак., што.

Прырабіць пры дапамозе коўкі. // Падоўжыць пры дапамозе коўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надкова́ть сов. надкава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да надкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)