наде́яться несов. спадзява́цца, разлі́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спадзява́цца несов.

1. (иметь надежду) наде́яться;

с. на шча́сценаде́яться на сча́стье;

с. знайсці́ згу́бленую рэчнаде́яться найти́ поте́рянную вещь;

с., што ўсё бу́дзе до́бранаде́яться, что всё бу́дет хорошо́;

2. (рассчитывать) наде́яться, полага́ться;

с. на тава́рышанаде́яться (полага́ться) на това́рища;

3. в форме 1‑го лица ед. числа употребляется в качестве вводн. сл. наде́юсь;

ты, ~дзяю́ся, і сам гэ́та до́бра разуме́еш — ты, наде́юсь, и сам э́то хорошо́ понима́ешь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падражні́цца (з кім) сов., разг.

1. подразни́ть (кого);

2. (дать повод надеяться) посули́ть (кому), пообеща́ть (кому)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падра́жнівацца (з кім) несов., разг.

1. дразни́ть (кого), подра́знивать (кого); дразни́ться;

2. (давать повод надеяться) сули́ть (кому), обеща́ть (кому)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дражні́цца несов.

1. (з кім) дразни́ть (кого); дразни́ться;

2. (давать повод надеяться) сули́ть, обеща́ть;

ён то́лькі дра́жніцца — он то́лько сули́т (обеща́ет)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́йгрыш, -шу м., в разн. знач. вы́игрыш;

спадзява́цца на в.наде́яться на вы́игрыш;

невялі́кая ко́лькасць ~шаў — небольшо́е коли́чество вы́игрышей;

дабі́цца ~шу — доби́ться вы́игрыша;

быць у ~шы — быть в вы́игрыше

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здава́цца I несов.

1. в разн. знач. сдава́ться;

2. ослабева́ть; сдава́ть;

1, 2 см. зда́цца 1;

3. страд. сдава́ться; см. здава́ць

здава́цца II несов., безл. чу́диться, мере́щиться, каза́ться; гре́зиться;

хво́раму здава́ліся ро́зныя зда́ні — больно́му мере́щились ра́зные привиде́ния;

ён мне здава́ўся неблагі́м чалаве́кам — он каза́лся мне неплохи́м челове́ком;

2. в знач. вводн. сл. ка́жется;

яе́, здае́цца, до́ма няма́ — её, ка́жется, до́ма нет;

з. ве́чнасцю — каза́ться ве́чностью

здава́цца III несов. полага́ться; наде́яться; см. зда́цца IV

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гора́ в разн. знач. гара́, -ры́ ж.;

вдали́ видне́лись горы удалечыні́ відне́ліся го́ры;

сне́жная гора́ сне́жная гара́;

горы книг го́ры кніг;

жить в гора́х жыць у гара́х;

кати́ться по́д гору апуска́цца, занепада́ць;

не за гора́ми не за гара́мі;

пир горо́й банке́т на ўвесь свет;

стоя́ть горой стая́ць гаро́й;

сули́ть золоты́е горы абяца́ць залаты́я го́ры;

как гора́ с плеч як гара́ з плячэ́й;

как на ка́менную гору (наде́яться, опира́ться) як на каме́нную гару́ (спадзява́цца, апіра́цца);

гора́ на душе́ (лежи́т) гара́ на душы́ (ляжы́ць);

горы воро́чать го́ры варо́чаць;

не за гора́ми не за гара́мі;

гора́ родила́ мышь погов. гара́ нарадзі́ла мыш.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

полага́ться несов.

1. (надеяться) спадзява́цца (на каго, на што); (рассчитывать) разлі́чваць (на каго, на што); (доверять) давяра́ць; (доверяться) давяра́цца (каму, чаму), здава́цца (на каго, на што); (быть уверенным) быць упэ́ўненым (у кім, у чым);

полага́ться на свои́ си́лы спадзява́цца на свае́ сі́лы;

полага́ться на чью́-л. по́мощь спадзява́цца на чыю́е́будзь дапамо́гу;

на него́ мо́жно полага́ться яму́ мо́жна давяра́ць (давяра́цца), у ім мо́жна быць упэ́ўненым, на яго́ мо́жна спадзява́цца;

2. (употребляется в 3 лице в знач. «причитается») нале́жыць;

ка́ждому полага́ется немно́го де́нег ко́жнаму нале́жыць тро́хі гро́шай;

3. (употребляется в 3 лице в знач. «приличествует»); (следует) нале́жыць; (надо) трэ́ба; (в обычае) заве́дзена; (при употреблении с отрицанием в знач. «нельзя») не́льга, нямо́жна; (в знач. «не разрешается, не дозволено») не дазваля́ецца, не дазво́лена;

так поступа́ть не полага́ется так рабі́ць нямо́жна;

взять всё, что полага́ется узя́ць усё, што трэ́ба (што нале́жыць);

здесь кури́ть не полага́ется тут куры́ць не дазваля́ецца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцяна́ ж., в разн. знач. стена́;

гарадска́я с. — городска́я стена́;

перале́зці це́раз ~ну́ — переле́зть че́рез сте́ну;

с. ро́ва — стена́ рва;

памі́ж і́мі вы́расла с. — ме́жду ни́ми вы́росла стена́;

с. жы́та — стена́ ржи;

глуха́я с. — глуха́я стена́;

капіта́льная с. — капита́льная стена́;

бі́цца галаво́й аб ~ну́ — би́ться голово́й о сте́нку;

кіта́йская с. — кита́йская стена́;

у чатыро́х сце́нах — в четырёх стена́х;

ле́зці на ~ну́ — лезть на́ стену;

прыпе́рці да ~ны́ — (каго) припере́ть к стене́ (кого);

паста́віць да ~ны́ — поста́вить к стене́;

стаць ~но́й — стать стено́й;

с. да ~ны́ — стена́ к стене́;

як за каме́ннай (мурава́най) ~но́й — как за ка́менной стено́й;

спадзява́цца як на каме́нную (мурава́ную) ~ну́наде́яться как на ка́менную сте́ну;

як у (аб) ~ну́ гаро́хам — как в (об) сте́ну (сте́нку) горо́х;

у сваёй ха́це і сце́ны памага́юцьпосл. в своём до́ме и сте́ны помога́ют;

ілбо́м ~ну́ не праб’е́шпосл. лбом сте́ну не прошибёшь;

і сце́ны ву́шы ма́юцьпосл. и у стен у́ши есть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)