надгля́дчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. надгля́дчыца надгля́дчыцы
Р. надгля́дчыцы надгля́дчыц
Д. надгля́дчыцы надгля́дчыцам
В. надгля́дчыцу надгля́дчыц
Т. надгля́дчыцай
надгля́дчыцаю		 надгля́дчыцамі
М. надгля́дчыцы надгля́дчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надгля́дчыца ж. досмо́трщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надгля́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да надглядчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надгля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто робіць надгляд.

|| ж. надгля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. надгля́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

досмо́трщица надгля́дчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)