надба́віць, -ба́ўлю, -ба́віш, -ба́віць; -ба́ўлены; зак., што і чаго (разм.).

Тое, што і набавіць.

|| наз. надба́ўка, -і, ДМ -ба́ўцы, мн. -і, -ба́вак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надба́віць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надба́ўлю надба́вім
2-я ас. надба́віш надба́віце
3-я ас. надба́віць надба́вяць
Прошлы час
м. надба́віў надба́вілі
ж. надба́віла
н. надба́віла
Загадны лад
2-я ас. надба́ў надба́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час надба́віўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надба́віць сов., разг. надба́вить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надба́віць, ‑баўлю, ‑бавіш, ‑бавіць; зак., што і чаго.

Разм. Тое, што і набавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надба́вить сов. надба́віць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надба́ўка, -і, ДМ -ба́ўцы, мн. -і, -ба́вак, ж.

1. гл. надбавіць.

2. Надбаўленая сума.

Атрымаць надбаўку.

|| прым. надба́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надбаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да надбавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надба́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надбавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перабо́ліць

‘перабольшыць што-небудзь, зрабіць што-небудзь большым, надбавіць чаго-небудзь (пераболіць боты, пераболіць кошт)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перабо́лю перабо́лім
2-я ас. перабо́ліш перабо́ліце
3-я ас. перабо́ліць перабо́ляць
Прошлы час
м. перабо́ліў перабо́лілі
ж. перабо́ліла
н. перабо́ліла
Загадны лад
2-я ас. перабо́ль перабо́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час перабо́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надба́ўка, ‑і, ДМ ‑баўцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. надбавіць.

2. Надбаўленая сума. Сход парашыў выдаць маладзёжнаму звяну працэнтную надбаўку натураю. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)