надба́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
надба́вачны |
надба́вачная |
надба́вачнае |
надба́вачныя |
| Р. |
надба́вачнага |
надба́вачнай
надба́вачнае |
надба́вачнага |
надба́вачных |
| Д. |
надба́вачнаму |
надба́вачнай |
надба́вачнаму |
надба́вачным |
| В. |
надба́вачны (неадуш.)
надба́вачнага (адуш.) |
надба́вачную |
надба́вачнае |
надба́вачныя (неадуш.)
надба́вачных (адуш.) |
| Т. |
надба́вачным |
надба́вачнай
надба́вачнаю |
надба́вачным |
надба́вачнымі |
| М. |
надба́вачным |
надба́вачнай |
надба́вачным |
надба́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
надба́вачны разг. надба́вочный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надба́вачны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да надбаўкі (у 2 знач.). // З надбаўкай. Надбавачная цана.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надба́ўка, -і, ДМ -ба́ўцы, мн. -і, -ба́вак, ж.
1. гл. надбавіць.
2. Надбаўленая сума.
Атрымаць надбаўку.
|| прым. надба́вачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
надба́вочный надба́вачны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)