надарва́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. надарва́ны надарва́ная надарва́нае надарва́ныя
Р. надарва́нага надарва́най
надарва́нае		 надарва́нага надарва́ных
Д. надарва́наму надарва́най надарва́наму надарва́ным
В. надарва́ны (неадуш.)
надарва́нага (адуш.)		 надарва́ную надарва́нае надарва́ныя (неадуш.)
надарва́ных (адуш.)
Т. надарва́ным надарва́най
надарва́наю		 надарва́ным надарва́нымі
М. надарва́ным надарва́най надарва́ным надарва́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надарва́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. надарва́ны надарва́ная надарва́нае надарва́ныя
Р. надарва́нага надарва́най
надарва́нае		 надарва́нага надарва́ных
Д. надарва́наму надарва́най надарва́наму надарва́ным
В. надарва́ны (неадуш.)
надарва́нага (адуш.)		 надарва́ную надарва́нае надарва́ныя (неадуш.)
надарва́ных (адуш.)
Т. надарва́ным надарва́най
надарва́наю		 надарва́ным надарва́нымі
М. надарва́ным надарва́най надарва́ным надарва́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надарва́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. надарва́ны надарва́ная надарва́нае надарва́ныя
Р. надарва́нага надарва́най
надарва́нае		 надарва́нага надарва́ных
Д. надарва́наму надарва́най надарва́наму надарва́ным
В. надарва́ны (неадуш.)
надарва́нага (адуш.)		 надарва́ную надарва́нае надарва́ныя (неадуш.)
надарва́ных (адуш.)
Т. надарва́ным надарва́най
надарва́наю		 надарва́ным надарва́нымі
М. надарва́ным надарва́най надарва́ным надарва́ных

Кароткая форма: надарва́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надарва́ны надо́рванный; надса́женный; см. надарва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надарва́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад надарваць.

2. у знач. прым. Хваравіта рэзкі, хрыплы; у якім чуюцца душэўны боль, пакуты. Надарваны ахрыплы голас крычаў з цемры: «Народ!.. Сюды!» Броўка.

3. у знач. прым. Змучаны; з душэўным надрывам. А конь гэты — інвалід вайны. Надарваны, скалечаны. Шамякін. Кацярына была адна, з хворай душою і надарваным сэрцам. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надса́женный прост. надарва́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надо́рванный

1. нададра́ны; надарва́ны;

2. надарва́ны, падарва́ны; см. надорва́ть;

3. перен. надры́ўны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрудзе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які зрудзеў; парудзелы. Зрудзелае лісце. □ Матляўся на сцяне надарваны зрудзелы плакат. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бак ​1, бака, м.

Закрытая пасудзіна для вадкасцей. Казімір калыхнуў матацыкл, правяраючы на слых, па плюханню, ці хопіць у баку гаручага на дарогу. Краўчанка. Будынак.. [вадакачкі] застаўся цэлым. Быў надарваны толькі воданапорны бак. Лынькоў.

[Фр. bac.]

бак ​2, бака, м.

Насавая частка верхняй палубы судна.

[Гал. bak.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руб, ‑а, м.

Вузкі край або вузкі бок якога‑н. прадмета. Надарваны голас адбіваўся болем у .. [Лібіным] горле, дранцвелі ногі ад доўгае стойкі, прыціснутай да вострага руба грузавіковай сценкі. Гартны. — Вы-ка-най-це, кажу, гэтыя планы, — дробненька стукаў Гаруноў рубам далоні па трыбуне, — .. хопіць дзяржаве і на працадзень. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)