нада́нне гл. надаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нада́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. нада́нне
Р. нада́ння
Д. нада́нню
В. нада́нне
Т. нада́ннем
М. нада́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нада́нне ср.

1. прида́ние;

2. присвое́ние, произведе́ние;

3. прида́ние, облече́ние;

1-3 см. нада́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. надаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нада́ць, -да́м, -дасі́, -да́сць; -дадзі́м, -дасце́, -даду́ць; нада́ў, -дала́, -дало́; нада́й; -да́дзены; зак.

1. што. Даць, прыдаць чаму-н. якую-н. форму, выгляд, якасць, уласцівасць і пад.

Н. пастанове сілу закона.

Н. сур’ёзны выраз твару.

2. што. Прысвоіць каму-н. званне, надзяліць паўнамоцтвамі і пад.

Н. званне заслужанага дзеяча навукі.

Н. чын маёра.

3. што. Выявіць у якой-н. форме.

Н. гліне форму гаршка.

4. перан., што. Аднесціся, паставіцца пэўным чынам да чаго-н.

Н. вялікае значэнне гэтаму выпадку.

5. што і чаго. Павялічыць, зрабіць больш прыкметным што-н. у кім-, чым-н.

Н. рашучасці абмеркаванню падзеі.

|| наз. нада́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прида́ние нада́нне, -ння ср.;

прида́ние зако́нной си́лы юр. нада́нне зако́ннай сі́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чинопроизво́дство ср., уст. нада́нне чы́ну.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даво́дка, -і, ДМ -дцы, ж. (спец.).

Наданне вырабу дакладных памераў шляхам механічнай падгонкі, шліфоўкі.

Д. дэталей.

|| прым. даво́дачны, -ая, -ае.

Д. станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрысціяніза́цыя, -і, ж. (кніжн.).

1. Пераход у хрысціянства, распаўсюджванне дзе-н. хрысціянства.

2. Наданне чаму-н. характару, які адпавядае патрабаванням хрысціянскай рэлігіі.

Х. язычніцкіх абрадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наво́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. гл. навесці.

2. Наданне ствалу гарматы пэўнага кірунку для пападання ў цэль (спец.).

Біць прамой наводкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)