Нагу́ла ’гуляка, гультай’ (Нас.), ’свавольніца’ (чач., Мат. Гом.), ’той, хто нахабны’ (беласт., Сл. ПЗБ), нагу́ловаты ’упарты’ (мазыр., Жыв. сл.). Зыходная семантыка, прадстаўленая ў Насовіча, сведчыць пра сувязь з гуля́ць, словаўтварэнне, відаць, як у назола (ад назаляць); сувязь з літ. nuogùlis ’той, хто ходзіць у падраным адзенні’ (Сл. ПЗБ) застаецца праблематычнай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нагусці́
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нагуду́ |
нагудзё́м |
| 2-я ас. |
нагудзе́ш |
нагудзяце́ |
| 3-я ас. |
нагудзе́ |
нагуду́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
нагу́ў |
нагулі́ |
| ж. |
нагула́ |
| н. |
нагуло́ |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
нагудзі́ |
нагудзі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
нагу́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)