нагры́жнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нагры́жнік |
нагры́жнікі |
| Р. |
нагры́жніка |
нагры́жнікаў |
| Д. |
нагры́жніку |
нагры́жнікам |
| В. |
нагры́жнік |
нагры́жнікі |
| Т. |
нагры́жнікам |
нагры́жнікамі |
| М. |
нагры́жніку |
нагры́жніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нагры́жнік м., мед. нагры́жник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нагры́жнік, ‑а, м.
Павязка, якая сцягвае і падтрымлівае месца, дзе знаходзіцца грыжа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нагры́жник мед. нагры́жнік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)