награба́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. награба́нне
Р. награба́ння
Д. награба́нню
В. награба́нне
Т. награба́ннем
М. награба́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

награба́нне ср. нагреба́ние; см. награба́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

награба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. награбаць — нагрэбці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)