нагороди́ть сов.

1. (настроить) нагарадзі́ць;

2. (нагромоздить) прост. нагрува́сціць;

3. перен., прост. (наговорить чепухи) напле́сці, нагарадзі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагарадзі́ць сов., прям., перен. нагороди́ть;

н. плато́ў — нагороди́ть забо́ров;

н. глу́пства — нагороди́ть чепухи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагоро́женный

1. нагаро́джаны;

2. нагрува́шчаны;

3. напле́цены, нагаро́джаны; см. нагороди́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напле́сці сов.

1. (изготовить плетением, витьём) наплести́; нави́ть;

н. вянко́ў — наплести́ (нави́ть) венко́в;

2. перен., разг. нагороди́ть, наплести́;

ён нам ~плёў немаве́дама чаго́ — он нам нагороди́л (наплёл) неве́сть чего́;

3. перен., разг. наспле́тничать, наплести́;

н. на сусе́да — наспле́тничать (наплести́) на сосе́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нагарода ’ўзнагарода’ (Нас.); za naharódaju za trudý wiérniecsa (Пятк. 2); ст.-бел. нагарода і нагрода (апошняе з польск., гл. Булыка, Лекс. запазыч., 203); укр. нагорода, рус. награда (< ц.-слав., гл. Фасмер, 3, 37), польск. nagroda, чэш. náhrada ’замена’, славен. nagrada, серб.-харв. на̏града, балг. награ́да, макед. награда. Аддзеяслоўнае ўтварэнне, першапачаткова *nagorditi, на думку Міклашыча (74) — ’узнагародзіць горадам’, што лічыцца непераканаўчым; Фасмер (3, 37) і Трубачоў (там жа) звязваюць з ’накласці кучай’, параўн. рус. нагородить; Бязлай (2, 212) праз славен. graja ’рэпутацыя’, grajati ’праслаўляць’ (j < dj) звязвае з літ. gar̃dinti ’паведаміць, абвясціць’, роднасным ст.-інд. gir‑ ’слава, гонар’, лац. grates ’хвала’ і інш. Сумніцельна вывядзенне з *gheld‑ (ням. vergelten ’узнагароджваць, даваць плату’), пры гэтым бел. і ўкр. паўнагалосныя формы тлумачацца другасным збліжэннем з горад (Махэк₂, 388). Брукнер лічыў усх.-слав. словы паланізмамі, а ўзнікненне значэння ’дар, плата’ лакалізаваў на польскай тэрыторыі, першапачаткова праз стадыю ’ўзвесці, узнавіць разбуранае’ — ’замяніць’ — ’кампенсаваць страты’ — ’заплаціць’; усё да grodzić ’будаваць, гарадзіць’ (Брукнер, 353).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)