на́гліць
‘нахабна прымушаць каго-небудзь да чаго-небудзь (не вынагляй яго ехаць); прымусова аднімаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
на́глю |
на́глім |
| 2-я ас. |
на́гліш |
на́гліце |
| 3-я ас. |
на́гліць |
на́гляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
на́гліў |
на́глілі |
| ж. |
на́гліла |
| н. |
на́гліла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
на́глі |
на́гліце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
на́глячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
На́гліць ’нахабна хлусіць’ (Бяльк.), ’прымушаць’ (Нас.). Відаць, ад наглы (гл.) са значэннем ’нахабны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прына́гліць ’гвалтам, нахабна прымушаць да чаго-небудзь’ (Нас.). Да на́гліць ’нахабна хлусіць; прымушаць’ (гл.), якое ад на́глы (гл.). Хутчэй за ўсё, сюды ж таксама прынагляда́ць ’прымушаць’ (шальч., Сл. ПЗБ), якое, такім чынам, трэба лічыць вынікам кантамінацыі прына́гліць з нагляда́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)