нага́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нага́рны нага́рная нага́рнае нага́рныя
Р. нага́рнага нага́рнай
нага́рнае		 нага́рнага нага́рных
Д. нага́рнаму нага́рнай нага́рнаму нага́рным
В. нага́рны (неадуш.)
нага́рнага (адуш.)		 нага́рную нага́рнае нага́рныя (неадуш.)
нага́рных (адуш.)
Т. нага́рным нага́рнай
нага́рнаю		 нага́рным нага́рнымі
М. нага́рным нага́рнай нага́рным нага́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нага́рны нага́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нага́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нагару. // Які служыць для знімання нагару. Нагарныя шчыпцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нага́р, -у, м.

Тое, што ўтвараецца ад няпоўнага згарання чаго-н., нараст ад гарэння.

Н. на свечцы.

|| прым. нага́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нага́рный нага́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)