нага́ніць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нага́ню |
нага́нім |
| 2-я ас. |
нага́ніш |
нага́ніце |
| 3-я ас. |
нага́ніць |
нага́няць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
нага́ніў |
нага́нілі |
| ж. |
нага́ніла |
| н. |
нага́ніла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
нага́нь |
нага́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
нага́ніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Нага́на ’ганьба, знеслаўленне’ (Нас.). Аддзеяслоўны назоўнік; параўн. дзеяслоў зак. трыв. ад ганіць (гл.): наганіць (Нас.), што, як здаецца, не дае падстаў лічыць яго запазычаннем з польск. nagana ’ўшчуванне, прачуханка’, а таксама ’загана, недахоп’, якое адносяць да *ganiti ’гнаць’ (Варш. сл.) або да gana, ganić; апошняе Брукнер лічыць выключна чэшска-польскім словам, запазычаным усходнімі славянамі (Брукнер, 134). Сюды ж, відаць, і нагины ’дрэнны’ (Жд. 1), параўн. польск. naganny ’дрэнны, ганебны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)