нага́йцы, -аў, адз. -га́ец, -га́йца, м.

Народ цюркскай моўнай групы, які жыве на Паўночным Каўказе.

|| ж. нага́йка, -і, ДМ -га́йцы, мн. -і, -га́ек.

|| прым. нага́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нага́йцы, ‑аў; адз. нагаец, ‑гайца, м.; нагайка, ‑і, ДМ ‑гайцы; мн. нагайкі, ‑гаек; ж.

Народ, які жыве пераважна ў Стаўрапольскім краі і Дагестанскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нага́йка

‘жанчына’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нага́йка нага́йкі
Р. нага́йкі нага́ек
Д. нага́йцы нага́йкам
В. нага́йку нага́ек
Т. нага́йкай
нага́йкаю		 нага́йкамі
М. нага́йцы нага́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нага́йка

‘бізун’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нага́йка нага́йкі
Р. нага́йкі нага́ек
Д. нага́йцы нага́йкам
В. нага́йку нага́йкі
Т. нага́йкай
нага́йкаю		 нага́йкамі
М. нага́йцы нага́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нага́ец,

гл. нагайцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нага́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нага́ец нага́йцы
Р. нага́йца нага́йцаў
Д. нага́йцу нага́йцам
В. нага́йца нага́йцаў
Т. нага́йцам нага́йцамі
М. нага́йцу нага́йцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нага́йка ​1,

гл. нагайцы.

нага́йка ​2, ‑і, ДМ ‑цы; Р мн. ‑гаек; ж.

Кароткі раменны плецены бізун. У запыленым паветры апісвалі кругі казацкія нагайкі. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)