нагаво́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нагаво́рны нагаво́рная нагаво́рнае нагаво́рныя
Р. нагаво́рнага нагаво́рнай
нагаво́рнае		 нагаво́рнага нагаво́рных
Д. нагаво́рнаму нагаво́рнай нагаво́рнаму нагаво́рным
В. нагаво́рны (неадуш.)
нагаво́рнага (адуш.)		 нагаво́рную нагаво́рнае нагаво́рныя (неадуш.)
нагаво́рных (адуш.)
Т. нагаво́рным нагаво́рнай
нагаво́рнаю		 нагаво́рным нагаво́рнымі
М. нагаво́рным нагаво́рнай нагаво́рным нагаво́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нагаво́рны нагово́рный; приворо́тный;

~нае зе́лле — приворо́тное зе́лье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагаво́рны, ‑ая, ‑ае.

Які набыў пасля нагавору (у 2 знач.) чарадзейныя ўласцівасці. Нагаворная вада. // Які можа ўнушыць любоў да каго‑н. Нагаворнае зелле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагаво́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Тое, што і паклёп.

Арыштаваны па нагаворы.

2. У народных павер’ях: заклінанне, якое мае магічную сілу.

|| прым. нагаво́рны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагово́рный этн. нагаво́рны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приворо́тный​II уст., обл. нагаво́рны, чараўні́чы;

приворо́тное зе́лье нагаво́рнае зе́лле.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)