наві́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наві́ты наві́тая наві́тае наві́тыя
Р. наві́тага наві́тай
наві́тае		 наві́тага наві́тых
Д. наві́таму наві́тай наві́таму наві́тым
В. наві́ты (неадуш.)
наві́тага (адуш.)		 наві́тую наві́тае наві́тыя (неадуш.)
наві́тых (адуш.)
Т. наві́тым наві́тай
наві́таю		 наві́тым наві́тымі
М. наві́тым наві́тай наві́тым наві́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наві́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наві́ты наві́тая наві́тае наві́тыя
Р. наві́тага наві́тай
наві́тае		 наві́тага наві́тых
Д. наві́таму наві́тай наві́таму наві́тым
В. наві́ты (неадуш.)
наві́тага (адуш.)		 наві́тую наві́тае наві́тыя (неадуш.)
наві́тых (адуш.)
Т. наві́тым наві́тай
наві́таю		 наві́тым наві́тымі
М. наві́тым наві́тай наві́тым наві́тых

Кароткая форма: наві́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наві́ты

1. нави́тый, намо́танный;

2. нави́тый;

1, 2 см. наві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наві́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад навіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наві́ць, наўю́, наўе́ш, наўе́; наўём, наўяце́, наўю́ць; навіў, -віла́, -ло́; наві; навіты; зак., што і чаго.

1. Наматаць, накруціць на што-н.

Н. ніткі на шпульку.

2. Нарыхтаваць вітых вырабаў.

Н. вяровак.

|| незак. навіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. навіва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нави́тый

1. наві́ты, мног. панавіва́ны; накру́чаны, мног. панакру́чваны; намата́ны, мног. панамо́тваны;

2. наві́ты, мног. панавіва́ны; заві́ты, мног. пазавіва́ны;

3. накла́дзены, мног. панаклада́ны, панакла́дваны; см. нави́ть​ 1—3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накру́ченный

1. накру́чаны, мног. панакру́чваны;

2. накру́чаны, мног. панакру́чваны; насука́ны, мног. панасу́кваны; наві́ты, мног. панавіва́ны; см. накрути́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)