навучэ́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. навучэ́нскі навучэ́нская навучэ́нскае навучэ́нскія
Р. навучэ́нскага навучэ́нскай
навучэ́нскае		 навучэ́нскага навучэ́нскіх
Д. навучэ́нскаму навучэ́нскай навучэ́нскаму навучэ́нскім
В. навучэ́нскі (неадуш.)
навучэ́нскага (адуш.)		 навучэ́нскую навучэ́нскае навучэ́нскія (неадуш.)
навучэ́нскіх (адуш.)
Т. навучэ́нскім навучэ́нскай
навучэ́нскаю		 навучэ́нскім навучэ́нскімі
М. навучэ́нскім навучэ́нскай навучэ́нскім навучэ́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навучэ́нскі уча́щийся;

~кая мо́ладзь — уча́щаяся молодёжь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навучэ́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да навучэнца, навучэнцаў. Навучэнская моладзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навучэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Той, хто навучаецца, вучыцца ў старшых класах сярэдніх школ і ў сярэдніх спецыяльных навучальных установах.

Н. каледжа.

|| ж. навучэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. навучэ́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)