Наву́м

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Наву́м Наву́мы
Р. Наву́ма Наву́маў
Д. Наву́му Наву́мам
В. Наву́ма Наву́маў
Т. Наву́мам Наву́мамі
М. Наву́ме Наву́мах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жанглі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., чым і без дап.

Спрытна падкідваць і лавіць адначасова некалькі прадметаў. Паяўляецца Навум, бярэ ў рукі некалькі шарыкаў і пачынае імі жангліраваць. Мікуліч. // перан. Спрытна, але адвольна абыходзіцца з фактамі, словамі і пад. Жангліраваць фактамі. Жангліраваць цытатамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)