наво́дны, -ая, -ае (разм.).
Які прыведзены, прывезены аднекуль; чужы (часцей пра жывёл).
Наводныя жывёлы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наво́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наво́дны |
наво́дная |
наво́днае |
наво́дныя |
| Р. |
наво́днага |
наво́днай
наво́днае |
наво́днага |
наво́дных |
| Д. |
наво́днаму |
наво́днай |
наво́днаму |
наво́дным |
| В. |
наво́дны (неадуш.)
наво́днага (адуш.) |
наво́дную |
наво́днае |
наво́дныя (неадуш.)
наво́дных (адуш.) |
| Т. |
наво́дным |
наво́днай
наво́днаю |
наво́дным |
наво́днымі |
| М. |
наво́дным |
наво́днай |
наво́дным |
наво́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наво́дны разг. (чаще о животных) завезённый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наво́дны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які прыведзены, прывезены аднекуль. Наводныя жывёлы. // Чужы, не свой; прышлы. Дзяўчат бліжэйшых вёсак за два гады я ўжо ведаў. Гэта [дзяўчына] была наводная. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Наводны ’пра свойскую жывёліну ці птушку, якая нарадзілася, выведзена дзе-н. у другім месцы; такая жывёліна адбіваецца ад свайго двара, ад чарады’ (Янк. 2), ’чужы, прыблудны’ (стаўбц., Жыв. сл.; маладз., Янк. Мат.), ’прыведзены (з іншага месца)’ (ТС). Відаць, ад наводзіць ’асочваць, выяўляць месца знаходжання’ (ТС), параўн. наводзіць куру ’высочваць, дзе нясецца курыца’, што ў сваю чаргу звязана з наводзіць ’чараваць, уплываць пры дапамозе чараў’: «Коліся моя невестка наводзіла» (як згубіцца што) (ТС); пра апошняе больш падрабязна гл. Машынскі, Kultura, II, 1, 343 і інш. Усё да ве́сці, вяду́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)