наве́сіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наве́шу наве́сім
2-я ас. наве́сіш наве́сіце
3-я ас. наве́сіць наве́сяць
Прошлы час
м. наве́сіў наве́сілі
ж. наве́сіла
н. наве́сіла
Загадны лад
2-я ас. наве́сь наве́сьце
Дзеепрыслоўе
прош. час наве́сіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наве́сіць, -ве́шу, -ве́сіш, -ве́сіць; -ве́шаны; зак., што.

1. Павесіць, прымацаваўшы да чаго-н. або надзеўшы на што-н.

Н. дзверы.

2. У спартыўных гульнях: накіраваць мяч у бок варот або падняць над сеткай.

|| незак. наве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. наве́шванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наве́сіць сов., в разн. знач. наве́сить;

н. дзве́ры — наве́сить дверь;

н. про́вад — наве́сить про́вод;

н. мяч на варо́ты — наве́сить мяч на воро́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., што.

1. Павесіць, прымацаваўшы да чаго‑н. або надзеўшы на што‑н. Навесіць шторы. Павесіць замок. □ У святочныя дні дзед важна чысціў свае боты, потым яшчэ важней цёр мелам свае медалі і, навесіўшы іх на грудзі, урачыста ішоў на станцыю. Лынькоў. Цесляры нібы знарок у першую чаргу падагналі падаконнікі, вушакі, уставілі новенькія рамы, павесілі дзверы. Шамякін.

2. У спартыўных гульнях — накіраваць мяч у бок варот або падняць над сеткай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наве́сить сов. наве́сіць, мног. панаве́шваць; (нацепить) начапі́ць, мног. паначэ́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наве́шваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да навесіць.

наве́шваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да навешаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

1. Накінуўшы, замацаваць; павесіць, навесіць.

Н. замок на дзверы.

2. Надзець на сябе, прымацаваўшы, прывесіўшы (разм.).

Н. бант.

|| незак. начапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і начэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наве́шаны I наве́шенный; см. наве́сіць

наве́шаны II наве́шанный; см. наве́шаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наве́шаны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад навесіць.

наве́шаны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад навешаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наве́шванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. навешваць ​1 — навесіць.

наве́шванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. навешваць ​2 — навешаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)