наве́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. наве́ска наве́скі
Р. наве́скі наве́сак
Д. наве́сцы наве́скам
В. наве́ску наве́скі
Т. наве́скай
наве́скаю		 наве́скамі
М. наве́сцы наве́сках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наве́ска ж.

1. (действие) наве́ска, -кі ж., наве́шванне, -ння ср.; начэ́пліванне, -ння ср.;

2. (дверная и т. п. петля) заве́са, -сы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наве́ска, ‑і, ДМ ‑вёсцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. навесіць (у 1 знач.).

2. Дакладна ўзважаная колькасць рэчыва, узятага для хімічнага аналізу ці рэакцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наве́шванне I ср. наве́ска ж., наве́шивание; см. наве́шваць I

наве́шванне II ср. наве́шивание; см. наве́шваць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начэ́пліванне ср.

1. наце́пливание; наве́шивание, наве́ска ж.;

2. разг., неодобр. напя́ливание, наце́пливание;

1, 2 см. начэ́пліваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заве́са ж.

1. (дверная, оконная и т.п.) пе́тля; наве́ска;

2. заве́са;

з. ды́му — заве́са ды́ма;

сне́жная з. — сне́жная заве́са

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ На́вязка ’нешта навязанае’: навязкі навязваць (Л. Калюга), ’загавораная шаптухай ніцяная перавязка на балючым месцы’ (дзярж., Нар. сл.), ст.-бел. навязка, навезка, навеска (1444 г.) ’барыш, прыбытак; штраф’ (Гарб.): за шестеро коней no рублю грошей платити з навезкою. Да вязаць, першапачаткова ’тое, што прывязвалася’, у тым ліку пры ўзважванні ці вымярэнні — ’адрэзаная частка, якая прымацоўвалася да цэлага, каб не згубілася; даважка’, пазней ’дадатак звыш пэўнай меры’, ’прыбытак’, ’штраф’; старабеларускі юрыдычны тэрмін Булыка (Лекс. запазыч., 84) лічыць запазычаннем са ст.-польск. nawiązka ’тс’, што ў святле прыведзеных вышэй меркаванняў патрабуе дадатковай аргументацыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)