нава́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нава́тар |
нава́тары |
| Р. |
нава́тара |
нава́тараў |
| Д. |
нава́тару |
нава́тарам |
| В. |
нава́тара |
нава́тараў |
| Т. |
нава́тарам |
нава́тарамі |
| М. |
нава́тару |
нава́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нава́тарскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да наватара, наватарства; якому характэрна наватарства. Наватарскія метады працы. Наватарская прапанова. □ Талент вялікага пісьменніка па сваёй прыродзе заўсёды наватарскі. Ярош.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)