наваро́чаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.

1. Абярнуць, паваліць на бок вялікую колькасць чаго-н.

Буран наварочаў многа дрэў.

2. Накідаць у вялікай колькасці (разм.).

Н. кучу камення.

3. Наваліць чаго-н. без парадку.

Н. горы зямлі.

|| незак. наваро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наваро́чаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наваро́чаю наваро́чаем
2-я ас. наваро́чаеш наваро́чаеце
3-я ас. наваро́чае наваро́чаюць
Прошлы час
м. наваро́чаў наваро́чалі
ж. наваро́чала
н. наваро́чала
Загадны лад
2-я ас. наваро́чай наваро́чайце
Дзеепрыслоўе
прош. час наваро́чаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наваро́чаць сов. (во множестве)

1. (ворочая, наложить, набросать) навороти́ть, наворо́чать;

н. ку́чу каме́ння — навороти́ть (наворо́чать) ку́чу камне́й;

2. (повалить набок, перевернуть кверху дном) опроки́нуть, повали́ть;

бура́н наваро́чаў мно́га дрэў — бура́н опроки́нул (повали́л) мно́го дере́вьев;

3. см. навярну́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наваро́чаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Павярнуць з боку на бок вялікую колькасць чаго‑н.

2. Абярнуць, перакуліць вялікую колькасць чаго‑н.

3. Разм. Наваліць, накідаць, нагрувасціць у вялікай колькасці. Там, дзе стаяла калісьці вартавая зямлянка, снарадамі наварочала цэлы пагорачак. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наваро́чваць гл. наварочаць, навярнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наваро́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наварочаць (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панаваро́чваць, -аю, -аеш, -ае; зак., чаго.

1. Наварочаць, накідаць, нагрувасціць у вялікай колькасці.

П. зямлі.

2. што чым. Прыкрыць, навярнуўшы чым-н.

П. міскі каструлямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наворо́чать сов., прост. навярну́ць, наваро́чаць, мног. панаваро́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панаваро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Наварочаць, наваліць, накідаць, нагрувасціць у вялікай колькасці. Панаварочваць зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наваро́чаны разг.

1. наворо́ченный;

2. опроки́нутый;

1, 2 см. наваро́чаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)