наваро́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наваро́чаны наваро́чаная наваро́чанае наваро́чаныя
Р. наваро́чанага наваро́чанай
наваро́чанае		 наваро́чанага наваро́чаных
Д. наваро́чанаму наваро́чанай наваро́чанаму наваро́чаным
В. наваро́чаны (неадуш.)
наваро́чанага (адуш.)		 наваро́чаную наваро́чанае наваро́чаныя (неадуш.)
наваро́чаных (адуш.)
Т. наваро́чаным наваро́чанай
наваро́чанаю		 наваро́чаным наваро́чанымі
М. наваро́чаным наваро́чанай наваро́чаным наваро́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наваро́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наваро́чаны наваро́чаная наваро́чанае наваро́чаныя
Р. наваро́чанага наваро́чанай
наваро́чанае		 наваро́чанага наваро́чаных
Д. наваро́чанаму наваро́чанай наваро́чанаму наваро́чаным
В. наваро́чаны (неадуш.)
наваро́чанага (адуш.)		 наваро́чаную наваро́чанае наваро́чаныя (неадуш.)
наваро́чаных (адуш.)
Т. наваро́чаным наваро́чанай
наваро́чанаю		 наваро́чаным наваро́чанымі
М. наваро́чаным наваро́чанай наваро́чаным наваро́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наваро́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наваро́чаны наваро́чаная наваро́чанае наваро́чаныя
Р. наваро́чанага наваро́чанай
наваро́чанае		 наваро́чанага наваро́чаных
Д. наваро́чанаму наваро́чанай наваро́чанаму наваро́чаным
В. наваро́чаны (неадуш.)
наваро́чанага (адуш.)		 наваро́чаную наваро́чанае наваро́чаныя (неадуш.)
наваро́чаных (адуш.)
Т. наваро́чаным наваро́чанай
наваро́чанаю		 наваро́чаным наваро́чанымі
М. наваро́чаным наваро́чанай наваро́чаным наваро́чаных

Кароткая форма: наваро́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наваро́чаны разг.

1. наворо́ченный;

2. опроки́нутый;

1, 2 см. наваро́чаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наваро́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наварочаць (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наворо́ченный​II наве́рнуты, наваро́чаны; см. наворо́чать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наворо́ченный​I

1. наве́рнуты, наваро́чаны; нава́лены;

2. накру́чаны, мног. панакру́чваны; см. навороти́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)