наварны́ гл. наварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наварны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наварны́ наварна́я наварно́е наварны́я
Р. наварно́га наварно́й
наварно́е		 наварно́га наварны́х
Д. наварно́му наварно́й наварно́му наварны́м
В. наварны́ (неадуш.)
наварно́га (адуш.)		 наварну́ю наварно́е наварны́я (неадуш.)
наварны́х (адуш.)
Т. наварны́м наварно́й
наварно́ю		 наварны́м наварны́мі
М. наварны́м наварно́й наварны́м наварны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наварны́ тех. наварно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наварны́, ‑ая, ‑ое.

Прыроблены шляхам наварвання, наваркі. Наварное лязо сякеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навары́ць, -вару́, -ва́рыш, -ва́рыць; -ва́раны; зак.

1. чаго. Варачы, нагатаваць у патрэбнай колькасці; згатаваць.

Н. варэння.

2. чаго. Наплавіць у нейкай колькасці.

Н. сталі.

3. што. Апрацоўваючы металічны прадмет, прыварыць кавалак металу.

Н. нарог.

|| незак. нава́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. нава́рка, -і, ДМ -рцы, ж. (да 3 знач.) і нава́рванне, -я, н. (да 3 знач.).

|| прым. наварны́, -а́я, -о́е (да 3 знач.; спец.).

Наварная вось.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наварно́й техн. наварны́; (наваренный) нава́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)