наванітава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наваніту́ю |
наваніту́ем |
| 2-я ас. |
наваніту́еш |
наваніту́еце |
| 3-я ас. |
наваніту́е |
наваніту́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наванітава́ў |
наванітава́лі |
| ж. |
наванітава́ла |
| н. |
наванітава́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
наванітава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наванітава́ць сов., разг. наблева́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наванітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.
Разм. Напэцкаць ванітамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Наказлава́цца экспр. ’наванітаваць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Гл. казлаваць ’ванітаваць’, казльі© 2 (у выразе казлы драць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)