наваля́ть сов.
1. (опрокинуть во множестве) наваля́ць;
2. (изготовить валяньем) навалі́ць, мног. панава́льваць;
наваля́ть ва́ленок навалі́ць (панава́льваць) валёнак;
3. (набросать) прост. накі́даць, мног. панакіда́ць, панакі́дваць;
4. (небрежно написать) прост. накрэ́мзаць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наваля́ць сов. (во множестве) наваля́ть, повали́ть, опроки́нуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нава́лянный
1. наваля́ны;
2. нава́лены;
3. накі́даны;
4. накрэ́мзаны; см. наваля́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панава́льваць I сов. (во множестве) навали́ть
панава́льваць II сов. (во множестве) наваля́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
навалі́ць I сов., в разн. знач. навали́ть;
н. ка́мень на што-не́будзь — навали́ть ка́мень на что́-л.;
н. ку́чу дроў — навали́ть ку́чу дров;
~лі́ла мно́га сне́гу — безл. навали́ло мно́го сне́гу;
н. на каго́-не́будзь мно́га рабо́ты — навали́ть на кого́-л. мно́го рабо́ты;
з усі́х бако́ў ~лі́ла наро́ду — со всех сторо́н навали́ло наро́ду
навалі́ць II сов. (изготовить валяньем) наваля́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)