навалачы́ся
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
навалачо́мся |
| 2-я ас. |
- |
навалачаце́ся |
| 3-я ас. |
навалачэ́цца |
навалаку́цца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
навало́кся |
навалаклі́ся |
| ж. |
навалакла́ся |
| н. |
навалакло́ся |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
навалачы́ся |
навалачы́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
навало́кшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
навалачы́ся сов., разг., неодобр. (во множестве) найти́, набрести́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
навалачы́ся, ‑лачэцца; пр. навалокся, ‑лаклася, ‑лося; зак.
Разм.
1. Пагард. Прыйсці куды‑н. у вялікай колькасці. Рыгор з пагардай зірнуў на брата, нібы ён адзін быў вінаваты ў тым, што ў старую бацькаву хату навалакліся гэтыя паліцыянты. Сабаленка. Толькі зазелянеў [вінаград], як чорныя дні насталі: нямецка-фашысцкая нечысць навалаклася. Кавалёў.
2. Насунуўшыся, закрыць, засланіць сабою. Разам з ноччу навалакліся чорныя хмары, і пад раніцу ўліў гэтакі дождж, што.. [брызентавая накідка] не ратавала. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
навалака́цца, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца; незак.
Разм.
1. Незак. да навалачыся.
2. Зал. да навалакаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панавалака́цца, ‑аецца; зак.
Разм. пагард. Навалачыся куды‑н. у вялікай колькасці. [Немцы] панавалакаліся, як плойма, на пакуту людзям. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)