На́валака

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. На́валака
Р. На́валакі
Д. На́валацы
В. На́валаку
Т. На́валакай
На́валакаю
М. На́валацы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

На́валка ’чахол на падушку’ (БРС, Сцяшк., Бяльк.), рус. на́волока ’тс’. Беларуская форма з на́валака ’тс’, відаць, успрынятая як звычайная форма пры памянш. на́валачка; гл. наст. слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)