навазі́цца, -важу́ся, -во́зішся, -во́зіцца; зак. (разм.).

1. Тое, што і навазіць (у 1 знач.).

Дзе ж тут навозішся дроў.

2. Уволю наездзіцца, накатацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навазі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наважу́ся наво́зімся
2-я ас. наво́зішся наво́зіцеся
3-я ас. наво́зіцца наво́зяцца
Прошлы час
м. навазі́ўся навазі́ліся
ж. навазі́лася
н. навазі́лася
Загадны лад
2-я ас. навазі́ся навазі́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час навазі́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навазі́цца I сов. наката́ться (вдо́сталь)

навазі́цца II сов. (долго, много повозить) навози́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навазі́цца, ‑важуся, ‑возішся, ‑возіцца; зак.

Разм.

1. Тое, што і навазіць (у 1 знач.). [Насця:] — Прасіла ж цябе прывезці смалякоў. У людзей дрывотні завалены карчамі, а ў нас ні трэскі.. [Цімох:] — Хіба табе навозішся?.. Цягаеш, цягаеш, і ўсё як у прорву... Навуменка.

2. Уволю наездзіцца, накатацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наката́ться разг. наката́цца; (наездиться) нае́здзіцца, навазі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Наблышы́ць ’навазіцца’ (Касп.). Гл. блышыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Навалаводзіць ’навадзіць, навазіцца’ (Шат.). Гл. далаао- дзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

навози́ться​I

1. сов. (долго, много повозиться) разг. навазі́цца;

2. несов., страд. наво́зіцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)