навадне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. навадне́нне навадне́нні
Р. навадне́ння навадне́нняў
Д. навадне́нню навадне́нням
В. навадне́нне навадне́нні
Т. навадне́ннем навадне́ннямі
М. навадне́нні навадне́ннях

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навадне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. навадняць — навадніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навадні́ць, -вадню́, -ні́ш і -во́дніш, -ні́ць і -во́дніць; -во́днены; зак., што.

Запоўніць вельмі вялікай колькасцю каго-, чаго-н.

Н. рынак таварамі.

|| незак. навадня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. навадне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пато́п, ‑у, м.

1. Паводле біблейскай легенды — паводка, якая за грахі людзей затапіла ўсю зямлю. Сусветны патоп.

2. Разм. Разводдзе, паводка, навадненне. Патоп стаяў на Камароўцы Вясной і ўвосень кожны год. Гілевіч. У кватэры Кузьміча са столі лінула вада... Ён раніцаю ў рэмкантору: — Бяда, таварышы, бяда! Патоп у хаце, ў хаце мора... Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наводне́ние ср.

1. (паводок) паво́дка, -кі ж.;

по́мощь пострада́вшим от наводне́ния дапамо́га пацярпе́лым ад паво́дкі;

2. (действие) затапле́нне, -ння ср.; заліва́нне, -ння ср.; напаўне́нне, -ння ср., запаўне́нне, -ння ср.; навадне́нне, -ння ср.; см. наводня́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)