набіва́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (спец.).

Тканіна з набіўным узорам, а таксама сам узор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набіва́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. набіва́нка набіва́нкі
Р. набіва́нкі набіва́нак
Д. набіва́нцы набіва́нкам
В. набіва́нку набіва́нкі
Т. набіва́нкай
набіва́нкаю		 набіва́нкамі
М. набіва́нцы набіва́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набіва́нка ж., разг., текст. набо́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набіва́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Спец. Тканіна з набіўным узорам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́бойка уст., прост. набіва́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ві́ртаначка ’цёплая хустка’ (ДАБМ, 946) < ад *ві́ртанка, як кру́чванка, набіва́нка ’самаробныя хусткі’ (там жа). Да вярце́ць (гл. vьrt‑ěti). Замена ‑е‑ на ‑і‑ ў гэтай гаворцы (в. Лунін Лунінецкага раёна) нерэгулярная (ДАБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

набо́йка ж.

1. см. наби́вка;

2. (о ткани, узоре) набіва́нка, -кі ж.;

3. (сапожная) набо́йка, -кі ж.;

4. (в плавильной печи) набо́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)