набу́чваць
дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
набу́чваю |
набу́чваем |
| 2-я ас. |
набу́чваеш |
набу́чваеце |
| 3-я ас. |
набу́чвае |
набу́чваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
набу́чваў |
набу́чвалі |
| ж. |
набу́чвала |
| н. |
набу́чвала |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
набу́чваючы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
набу́чваць несов., стр. набу́чивать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
набу́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да набуціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
набу́чиватьI несов., стр. набу́чваць; см. набути́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)