набо́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па друкарскім наборы.

|| ж. набо́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. набо́ршчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набо́ршчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. набо́ршчык набо́ршчыкі
Р. набо́ршчыка набо́ршчыкаў
Д. набо́ршчыку набо́ршчыкам
В. набо́ршчыка набо́ршчыкаў
Т. набо́ршчыкам набо́ршчыкамі
М. набо́ршчыку набо́ршчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набо́ршчык м., тип. набо́рщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набо́ршчык, ‑а, м.

Рабочы друкарні, які робіць набор. Набраў тады мой першы твор наборшчык — віцебскі рабочы. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метранпа́ж, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Старшы наборшчык друкарні, які вярстае набор у старонкі або кіруе такой вёрсткай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набо́рщик типогр. набо́ршчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набо́ршчыца, ‑ы, ж.

Жан. да наборшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лінатыпі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Наборшчык, які працуе на лінатыпе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манатыпі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Наборшчык, які працуе на манатыпе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)