набо́рная

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. набо́рная набо́рныя
Р. набо́рнай набо́рных
Д. набо́рнай набо́рным
В. набо́рную набо́рныя
Т. набо́рнай
набо́рнаю		 набо́рнымі
М. набо́рнай набо́рных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набо́рная ж., сущ., тип. набо́рная

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набо́рная сущ., типогр. набо́рная, -най ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манаты́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Наборная машына, якая адлівае набор асобнымі літарамі.

|| прым. манаты́пны, -ая, -ае.

М. набор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манаты́п, ‑а, м.

Друкарская наборная машына, якая адлівае набор асобнымі літарамі.

[Ад грэч. mónos — адзін і týpos — адбітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забо́рный​II / забо́рная кни́жка забо́рная (набо́рная) кні́жка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набо́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набо́рны набо́рная набо́рнае набо́рныя
Р. набо́рнага набо́рнай
набо́рнае		 набо́рнага набо́рных
Д. набо́рнаму набо́рнай набо́рнаму набо́рным
В. набо́рны (неадуш.)
набо́рнага (адуш.)		 набо́рную набо́рнае набо́рныя (неадуш.)
набо́рных (адуш.)
Т. набо́рным набо́рнай
набо́рнаю		 набо́рным набо́рнымі
М. набо́рным набо́рнай набо́рным набо́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лінаты́п, ‑а, м.

Друкарская наборная машына, якая адлівае набор цэлымі радкамі. З сярэдзіны будынка прабіваўся рытмічны стук лінатыпаў і прыглушаны гул ратацый. Хадкевіч.

[Ад лац. linea — лінія і грэч. typos — адбітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набо́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да друкарскага набору. Наборны цэх. □ Друкарня была на першым паверсе. Паўз сцены ў адным пакоі стаялі наборныя касы. Гаўрылкін. // у знач. наз. набо́рная, ‑ай, ж. Памяшканне, дзе робяць набор (у 3 знач.). Працаваць у наборнай. Увайсці ў наборную.

2. З аздабленнямі, з наборам (у 4 знач.). Наборная вупраж.

3. Які складаецца з асобных частак. Наборны паркет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́са, -ы, мн. -ы, кас, ж.

1. Аддзяленне ў банку і іншых установах, дзе праводзяцца грашовыя аперацыі; памяшканне, дзе знаходзіцца гэта аддзяленне.

Разлічыцца ў касе.

Білетная к.

Магазінная к.

2. Наяўныя грошы ўстановы, прадпрыемства.

Здаць касу.

3. Апарат, на якім адціскаюцца квіткі з указаннем атрыманай сумы, а таксама кабінка, месца, дзе знаходзіцца гэты апарат і работнік, які яго абслугоўвае.

Выбіць у касе булку хлеба.

4. У друкарскай справе: скрынка з наборам друкарскага шрыфту (уст.).

Наборная к.

|| прым. ка́савы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)