набо́йнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
набо́йнік |
набо́йнікі |
| Р. |
набо́йніка |
набо́йнікаў |
| Д. |
набо́йніку |
набо́йнікам |
| В. |
набо́йнік |
набо́йнікі |
| Т. |
набо́йнікам |
набо́йнікамі |
| М. |
набо́йніку |
набо́йніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
набо́йнік м., спец. набо́йник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
набо́йник набо́йнік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)