наарфава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наарфава́ны |
наарфава́ная |
наарфава́нае |
наарфава́ныя |
| Р. |
наарфава́нага |
наарфава́най наарфава́нае |
наарфава́нага |
наарфава́ных |
| Д. |
наарфава́наму |
наарфава́най |
наарфава́наму |
наарфава́ным |
| В. |
наарфава́ны (неадуш.) наарфава́нага (адуш.) |
наарфава́ную |
наарфава́нае |
наарфава́ныя (неадуш.) наарфава́ных (адуш.) |
| Т. |
наарфава́ным |
наарфава́най наарфава́наю |
наарфава́ным |
наарфава́нымі |
| М. |
наарфава́ным |
наарфава́най |
наарфава́ным |
наарфава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наарфава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наарфава́ны |
наарфава́ная |
наарфава́нае |
наарфава́ныя |
| Р. |
наарфава́нага |
наарфава́най наарфава́нае |
наарфава́нага |
наарфава́ных |
| Д. |
наарфава́наму |
наарфава́най |
наарфава́наму |
наарфава́ным |
| В. |
наарфава́ны (неадуш.) наарфава́нага (адуш.) |
наарфава́ную |
наарфава́нае |
наарфава́ныя (неадуш.) наарфава́ных (адуш.) |
| Т. |
наарфава́ным |
наарфава́най наарфава́наю |
наарфава́ным |
наарфава́нымі |
| М. |
наарфава́ным |
наарфава́най |
наарфава́ным |
наарфава́ных |
Кароткая форма: наарфава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наарфава́ны наве́янный; см. наарфава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наарфава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад наарфаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)