наарфава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наарфава́ны наарфава́ная наарфава́нае наарфава́ныя
Р. наарфава́нага наарфава́най
наарфава́нае
наарфава́нага наарфава́ных
Д. наарфава́наму наарфава́най наарфава́наму наарфава́ным
В. наарфава́ны (неадуш.)
наарфава́нага (адуш.)
наарфава́ную наарфава́нае наарфава́ныя (неадуш.)
наарфава́ных (адуш.)
Т. наарфава́ным наарфава́най
наарфава́наю
наарфава́ным наарфава́нымі
М. наарфава́ным наарфава́най наарфава́ным наарфава́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наарфава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наарфава́ны наарфава́ная наарфава́нае наарфава́ныя
Р. наарфава́нага наарфава́най
наарфава́нае
наарфава́нага наарфава́ных
Д. наарфава́наму наарфава́най наарфава́наму наарфава́ным
В. наарфава́ны (неадуш.)
наарфава́нага (адуш.)
наарфава́ную наарфава́нае наарфава́ныя (неадуш.)
наарфава́ных (адуш.)
Т. наарфава́ным наарфава́най
наарфава́наю
наарфава́ным наарфава́нымі
М. наарфава́ным наарфава́най наарфава́ным наарфава́ных

Кароткая форма: наарфава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наарфава́ны наве́янный; см. наарфава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наарфава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наарфаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)